1: De Doop
1.1 Waar komt de doop vandaan?
In de tijd van het Oude Testament werden kinderen niet gedoopt maar werden joodse jongetjes besneden als teken van het Verbond dat God met Abraham had gesloten. Dit gebeurde op de achtste 
dag.
Ook nu nog is dit bij de joden de officiële dag van de naamgeving. In de tijd van het Nieuwe Testament kende men in de joodse traditie de doop die werd bediend aan mensen die van huis uit niet joods waren, maar zich wel bij de joodse geloofsgemeenschap wilden aansluiten.
In die tijd ontstond ook een andere vorm van dopen, namelijk de doop van mensen die zich bekeerden tot God. Johannes de Doper doopte zo veel mensen in de Jordaan. Ook Jezus liet zich door Johannes dopen. Jezus heeft zelf niet gedoopt. De discipelen hebben de mensen verteld over God en over Jezus en zij hebben de mensen gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Na Jezus' dood werd vanaf het Pinksterfeest iedereen gedoopt die geloofde in Jezus Christus als de gekruisigde en opgestane Heer. Door de doop trad men toe tot de christelijke gemeente. Toen werden vooral alleen volwassenen gedoopt. Later ging men over tot de kinderdoop.
1.2. Volwassendoop of kinderdoop?
Van oorsprong werden dus alleen volwassenen gedoopt maar in het Nieuwe Testament wordt al aangegeven dat er hele gezinnen, inclusief de kinderen, werden gedoopt op grond van de belijdenis van de ouders.
In onze kerk wordt vooral gekozen voor de kinderdoop. Er zijn ouders die niet voor de kinderdoop kiezen omdat ze hun kinderen alle ruimte willen geven om zelf te kunnen beslissen of ze bij een christelijke geloofsgemeenschap willen horen of niet. De kinderdoop heeft dan ook een geheel ander karakter dan de volwassenendoop. Bij een volwassene die belijdenis doet maar niet gedoopt is, is de doop een bekroning van de belijdenis. Deze persoon kiest hier uit overtuiging voor.
Bij de kinderdoop maken de ouders de keuze voor hun kind. Wanneer jullie kind gedoopt wordt behoort het bij de kerk als geloofsgemeenschap waarmee jullie je verbonden voelen. Later, als volwassene, kan het kind zelf kiezen of het ook bij deze geloofsgemeenschap wil behoren. Bij de belijdenis bevestigt de (jong) volwassene dan zelf zijn doop. Het kind wordt gedoopt en wordt opgenomen in het geloof van de ouders en de gehele kerkelijke gemeente. Daarom wordt aan jullie gevraagd of jullie zelf geloven en of jullie je ervoor willen inzetten dat dit kind de doop leert verstaan.